Денят обикновено бяга
към вечерта, която вече
ръце отвсякъде протяга
и те примамва отдалече.
Денят обикновено счита
във свойта безпогрешна строгост,
че е достоен и почитан,
а и без него че не могат.
Денят е Първи. И начален.
Единствен ден! Божествен ден!
Добър и лош, и плах, и странен –
Денят останал е у мен.
Няма коментари:
Публикуване на коментар